Πέμπτη 8 Ιανουαρίου 2015

Ο Πειρασμός…

[[ δαμ- ων ]]

Η Κυριακή προσευχή- που δόθηκε από τον Ιησού σαν υπόδειγμα προσευχής- αρχίζει με το «Πάτερ ἡμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς …» και τελειώνει με το: « καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν,
ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ ». Απευθυνόμαστε, επομένως, προς τον Θεό, τον οποίο παρακαλούμε εκτός των άλλων να μη μας βάζει σε πειρασμό και να μας απαλλάξει από κάθε επήρεια του πονηρού. Με βάση αυτή την προσευχή, επισημαίνουμε το γεγονός πως ο Θεός μας βάζει σε πειρασμό!
Στην Π. Διαθήκη διαβάζουμε: «εἰ ἐπείρασεν ὁ Θεὸς εἰσελθὼν λαβεῖν ἑαυτῷ ἔθνος ἐκ μέσου ἔθνους ἐν πειρασμῷ καὶ ἐν σημείοις καὶ ἐν τέρασι καί ἐν πολέμῳ καὶ ἐν χειρὶ κραταιᾷ καὶ ἐν βραχίονι ὑψηλῷ καὶ ἐν ὁράμασι μεγάλοις κατὰ πάντα, ὅσα ἐποίησε Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν ἐν Αἰγύπτῳ ἐνώπιόν σου βλέποντος·» (Δευτερονόμιον, δ΄, 34).
Σε πειρασμό μπήκε και ο ίδιος ο Ιησούς, ο Υιός του Θεού. Ξεκάθαρα τα ευαγγέλια λένε ότι οδηγήθηκε από το Πνεύμα στην έρημο για να δοκιμαστεί! «Τότε ὁ Ἰησοῦς ἀνήχθη εἰς τὴν ἔρημον ὑπὸ τοῦ πνεύματος, πειρασθῆναι ὑπὸ τοῦ διαβόλου» μας αναφέρει ο Απ. Ματθαίος. Ο Απ. Λουκάς γράφει: «Ιησούς δὲ πλήρης Πνεύματος ῾Αγίου ὑπέστρεψεν ἀπὸ τοῦ ᾿Ιορδάνου, καὶ ἤγετο ἐν τῷ Πνεύματι εἰς τὴν ἔρημον ἡμέρας τεσσαράκοντα πειραζόμενος ὑπὸ τοῦ διαβόλου», ενώ ο Απ. Μάρκος αναφέρει: «Καὶ εὐθέως τὸ Πνεῦμα αὐτὸν ἐκβάλλει εἰς τὴν ἔρημον· καὶ ἦν ἐκεῖ ἐν τῇ ἐρήμῳ ἡμέρας τεσσαράκοντα πειραζόμενος ὑπὸ τοῦ σατανᾶ». Κι ενώ οι τρεις ευαγγελιστές μας μιλάνε για την δοκιμασία του Ιησού στην έρημο, ο τέταρτος ευαγγελιστής, ο Ιωάννης, δεν την αναφέρει καν, ούτε συνοπτικά, όπως κάνει ο Μάρκος.
Η λέξη “πειρασμός”- αρχαία λέξη “πείρασις”- σημαίνει δοκιμασία, δοκιμή, η ενέργεια του πειράζειν ή δοκιμάζειν κάποιον, αλλά και ο αρεσκόμενος να πειράζει, να ενοχλεί, ο σατανάς. Η “πείραση” προκύπτει από το ρήμα “πειρά-ω” (πειρώ) (= επιχειρώ, αναλαμβάνω, δοκιμάζω, προσπαθώ), και “πειράομαι” (= βάζω κάποιον σε δοκιμασία), οπότε αποκτώ και “πείρα”. Έτσι, ο “πειρασμός” έχει την έννοια της δοκιμασίας, αλλά και της απόκτησης πείρας.

Η συνέχεια >>> VagiaBlog

Οι θεολόγοι μας λένε πως ο Θεός δοκιμάζει τον άνθρωπο για να γνωρίσει τα βάθη της καρδιάς του: «καὶ μνησθήσῃ πᾶσαν τὴν ὁδόν, ἣν ἤγαγέ σε Κύριος ὁ Θεός σου ἐν τῇ ἐρήμῳ, ὅπως ἂν κακώσῃ σε καὶ πειράσῃ σε καὶ διαγνωσθῇ τὰ ἐν τῇ καρδίᾳ σου, εἰ φυλάξῃ τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ ἢ οὔ.» (Δευτερονόμιο, η΄, 2) και για να του δώσει ζωή: «Μακάριος ἀνὴρ ὃς ὑπομένει πειρασμόν· ὅτι δόκιμος γενόμενος λήψεται τὸν στέφανον τῆς ζωῆς, ὃν ἐπηγγείλατο ὁ Κύριος τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν.» (Καθολ. Επιστ. Ιακώβου, α΄, 12). Σαν δοκιμασία- πάντα κατά τους θεολόγους- προέρχεται από το Θεό και έχει παιδαγωγικό χαρακτήρα, ενώ σαν παρακίνηση προέρχεται από τον διάβολο ή από πρόσωπα του περιβάλλοντός μας ή από τον εαυτό μας κάθε φορά που ενεργούμε αμαρτωλά, εγωιστικά ή υπερήφανα, κάθε φορά που δεν υποχωρούμε από την άποψή μας ή δε ζητούμε συγνώμη. Η θρησκεία μας θεωρεί τις δοκιμασίες αναπόφευκτες γιατί συντελούν στο πέρασμα από τη δοσμένη από το Θεό ελευθερία στη βιωμένη ελευθερία. Γιατί προσαρμόζουν τον άνθρωπο στο μυστήριο του Θεού, στο πέρασμα από τον εγωισμό στην αγάπη. Και γι’ αυτό έχουν- και πρέπει να έχουν- πασχάλιο χαρακτήρα.
Αυτή η θεολογική αντιδιαστολή, ότι δηλαδή οι δοκιμασίες προέρχονται από το Θεό, ενώ οι παρακινήσεις από τον διάβολο, δεν μας βρίσκουν σύμφωνους. Γιατί, όπως θα δείξουμε, ο σατανάς, και το κακό που αντιπροσωπεύει, είναι μια αναγκαιότητα για την εξέλιξη της δημιουργίας. Στο παρόν στάδιο της εξέλιξης- γιατί δεν μπορούμε να πούμε για όσα συνέβησαν στο παρελθόν πριν εκατομμύρια ή δισεκατομμύρια χρόνια ή τι θα συμβεί στο μέλλον μετά από εκατομμύρια χρόνια- ισχύει ο διπολισμός: θετικό- αρνητικό στον ηλεκτρισμό, βόρειος- νότιος πόλος στον μαγνητισμό, αρσενικό- θηλυκό στη φύση, καλό- κακό. Δεν μπορεί να περάσει ηλεκτρικό ρεύμα σε ένα κύκλωμα και να έχουμε τα θαυμαστά αποτελέσματα του ηλεκτρισμού, αν δεν υπάρχει ο θετικός και ο αρνητικός πόλος σε μία μπαταρία ή σε μία γεννήτρια. Δεν μπορεί να προσανατολιστεί η πυξίδα αν δεν υπάρχουν ο βόρειος και ο νότιος μαγνητικός πόλος. Δεν μπορεί να γίνει η αναπαραγωγή του ανθρώπου αν δεν υπάρξουν τα δύο φύλα, το αρσενικό και το θηλυκό. Κατά τον ίδιο τρόπο δεν μπορεί να γίνει αγώνας για τη θέωση του ανθρώπου αν δεν υπάρξει μέσα του η πάλη καλού και κακού. Γιατί πώς είναι δυνατό να διακρίνεις τη λευκότητα ενός αντικειμένου αν δεν έχεις το μαύρο. Ή πώς μπορείς να διακρίνεις το καλό και τα θαυμάσια αποτελέσματά του αν δεν έχεις στον αντίποδα το κακό και τα θλιβερά αποτελέσματά του;
Μας λένε ότι ο εωσφόρος (διάβολος) επαναστάτησε κατά του Θεού και κατακρημνίστηκε στη σκοτεινή άβυσσο. Κι ενώ περιμένουμε να μην έχει καμία επαφή με το Θεό, πρώτα τον συναντάμε μέσα στον παράδεισο- και μάλιστα στο μέσον του παραδείσου- να παραπλανά την Εύα. Διαβάζουμε στη Γένεση: «Καὶ ἐφύτευσεν ὁ Θεὸς παράδεισον ἐν Ἐδὲμ κατὰ ἀνατολὰς καὶ ἔθετο ἐκεῖ τὸν ἄνθρωπον, ὃν ἔπλασε. καὶ ἐξανέτειλεν ὁ Θεὸς ἔτι ἐκ τῆς γῆς πᾶν ξύλον ὡραῖον εἰς ὅρασιν καὶ καλὸν εἰς βρῶσιν καὶ τὸ ξύλον τῆς ζωῆς ἐν μέσῳ τοῦ παραδείσου καὶ τὸ ξύλον τοῦ εἰδέναι γνωστὸν καλοῦ καὶ πονηροῦ. Καὶ ἔλαβε Κύριος ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, ὃν ἔπλασε, καὶ ἔθετο αὐτὸν ἐν τῷ παραδείσῳ τῆς τρυφῆς, ἐργάζεσθαι αὐτὸν καὶ φυλάσσειν… καὶ ἐνετείλατο Κύριος ὁ Θεὸς τῷ Ἀδὰμ λέγων· ἀπὸ παντὸς ξύλου τοῦ ἐν τῷ παραδείσῳ βρώσει φαγῇ, ἀπὸ δὲ τοῦ ξύλου τοῦ γινώσκειν καλὸν καὶ πονηρόν, οὐ φάγεσθε ἀπ᾿ αὐτοῦ· ᾗ δ᾿ ἂν ἡμέρᾳ φάγητε ἀπ᾿ αὐτοῦ, θανάτῳ ἀποθανεῖσθε…. Ὁ δὲ ὄφις ἦν φρονιμώτατος πάντων τῶν θηρίων τῶν ἐπὶ τῆς γῆς, ὧν ἐποίησε Κύριος ὁ Θεός. καὶ εἶπεν ὁ ὄφις τῇ γυναικί· τί ὅτι εἶπεν ὁ Θεός, οὐ μὴ φάγητε ἀπὸ παντὸς ξύλου τοῦ παραδείσου; καὶ εἶπεν ἡ γυνὴ τῷ ὄφει· ἀπὸ καρποῦ τοῦ ξύλου τοῦ παραδείσου φαγούμεθα, ἀπὸ δὲ τοῦ καρποῦ τοῦ ξύλου, ὅ ἐστιν ἐν μέσῳ τοῦ παραδείσου, εἶπεν ὁ Θεός, οὐ φάγεσθε ἀπ᾿ αὐτοῦ, οὐ δὲ μὴ ἅψησθε αὐτοῦ, ἵνα μὴ ἀποθάνητε.» (Γένεση, β΄,8-9, 16-17 και γ΄, 1-3)
[ Μετάφρ.:Διέταξε δε ο Θεός και εφύτρωσε και εβλάστησεν εις την περιοχήν της Εδέμ προς ανατολάς κήπος, ο παράδεισος, και εκεί ετοποθέτησε τον άνθρωπον, τον οποίον έπλασε. Έκαμε δε ο Θεός να βλαστήσουν από την γην όλα τα είδη των δένδρων, τα οποία είναι ωραία εις την όρασιν, ευχάριστα εις την γεύσιν και θρεπτικά, καθώς επίσης διέταξε και εφύτρωσε το δένδρον της ζωής εν μέσω του παραδείσου και το δένδρον της γνώσεως του καλού και του κακού…. Έδωσε δε εντολήν Κυριος ο Θεός στον Αδάμ λέγων• “από όλα τα καρποφόρα δένδρα που υπάρχουν στον παράδεισον, σας δίδω το δικαίωμα να τρώγετε. Από το δένδρον όμως της γνώσεως του καλού και κακού δεν πρέπει ποτέ να φάγετε από αυτό. Κατά δε την ημέραν κατά την οποίαν θα φάγετε από τον καρπόν του, θα χάσετε το δικαίωμα της αθανασίας, θα αποθάνετε σωματικώς και θα χωρισθήτε από εμέ, που σας έδωσα την ζωήν”…. Ο όφις ήτο το ευφυέστερον και επινοητικώτερον από όλα τα ζώα, τα οποία είχε δημιουργήσει Κυριος ο Θεός επί της γης. Ο όφις (ο διάβολος υπό μορφήν όφεως) ηρώτησε την Ευαν και της είπε• “διατί ο Θεός απηγόρευσε να φάγετε από τους καρπούς όλων των δένδρων, που υπάρχουν στον παράδεισον;” Η Εύα απήντησεν στον όφιν• “από τους καρπούς κάθε δένδρου του παραδείσου ημπορούμεν να φάγωμεν. Από τον καρπόν όμως του δένδρου, που υπάρχει εν τω μέσω του παραδείσου, έδωσεν εντολήν ο Θεός λέγων• δεν θα φάγετε από τον καρπόν αυτού ούτε και θα εγγίσετε αυτό, δια να μη αποθάνετε”. ]
Η παραπλάνηση, λοιπόν, των πρωτοπλάστων από τον διάβολο έγινε στο μέσον του παραδείσου, όπου βρισκόταν- «καὶ ἤκουσαν τῆς φωνῆς Κυρίου τοῦ Θεοῦ περιπατοῦντος ἐν τῷ παραδείσῳ τὸ δειλινόν» αναφέρει η Γένεση- και περιπατούσε και ο Κύριος ο Θεός! Και το εύλογο ερώτημα, που προκύπτει, είναι: πώς βρέθηκε ο εκδιωχθείς και κατακρημνισθείς διάβολος μέσα στον παράδεισο και μάλιστα στο μέσον αυτού;
Για πολλούς Χριστιανούς το καλό και το κακό συνδέονται με το Θεό και το διάβολο αντίστοιχα, και με τη σειρά τους οδηγούν στον παράδεισο και την κόλαση. Μα αυτό που αποσιωπάται είναι ότι ο διάβολος είναι ο μόνος από τους αρχαγγέλους με τον οποίο συνδιαλέγεται ο Θεός! Ο αρχάγγελος Μιχαήλ είναι ο πιστότερος εκτελεστής των εντολών του Θεού. Δεν συνδιαλέγεται όμως, κατά τα βιβλικά κείμενα, με τον Θεό. Απλά υπακούει και εκτελεί πρόθυμα όσα εντέλλεται ο Κύριος. Ο διάβολος όχι μόνο τριγυρνάει στον παράδεισο- εφόσον μέσα στον παράδεισο συνάντησε τους πρωτόπλαστους και τους παρέσυρε στην ανυπακοή κι έφαγαν τον απαγορευμένο καρπό- αλλά συζητάει με το Θεό. Στην ιστορία-αλληγορία του Ιώβ ο σατανάς εμφανίζεται ως ένας από τους αγγέλους του Θεού που παρουσιάζεται συχνά ενώπιον Του για ν’ αποδώσει λογαριασμό για τα πεπραγμένα του και να κάνει αναφορά ως προς το τι συμβαίνει πάνω στη γη. Μια από τις αρμοδιότητες του Σατανά είναι να ενοχλεί δίκαιους ανθρώπους, όπως είναι ο Ιώβ, για να δοκιμάσει την πίστη τους στο Θεό. Όμως, πριν επιχειρήσει κάτι τέτοιο, χρειάζεται να πάρει άδεια από το Θεό. Προφανώς δε μπορεί ν’ αποφασίσει μόνος του ποιον θα πειράξει ούτε πόσο μακριά θα προχωρήσει με τη δοκιμασία. Για να μην έχει καμία αμφιβολία ο αναγνώστης παραθέτουμε το σχετικό απόσπασμα: [[ Μια μέρα που ήρθαν τα ουράνια όντα να παρουσιαστούν μπροστά στον Κύριο, ήρθε ανάμεσά τους κι ο σατανάς. Ο Κύριος τον ρώτησε: «Από πού έρχεσαι εσύ;» Κι εκείνος απάντησε: «Περιπλανήθηκα πάνω σ’ όλη τη γη και την περιδιάβηκα». Ο Κύριος του είπε: «Πρόσεξες το δούλο μου, τον Ιώβ; Δεν υπάρχει άλλος σαν αυτόν πάνω στη γη∙ είναι άνθρωπος ακέραιος κι ευθύς∙ με σέβεται κι αποστρέφεται το κακό». Ο σατανάς του απάντησε: «Μήπως με το αζημίωτο σε σέβεται ο Ιώβ; Πάντα τον προστάτευες, αυτόν και το σπίτι του και όλα τα υπάρχοντά του. Ευλόγησες τα έργα του και πληθύνανε τα κοπάδια του στη χώρα. Κάνε, όμως, πως αγγίζεις τα υπάρχοντά του και να δεις αν δημόσια δεν σε βλαστημήσει». Είπε τότε ο Κύριος στο σατανά: «Ορίστε, σου παραδίδω όλα τα υπάρχοντά του∙ μόνο πάνω στον ίδιο να μην απλώσεις χέρι». Κι ο σατανάς έφυγε από τη σύναξη του Θεού. ]] (Ιώβ, α΄, 6- 12) Κι αφού ο Θεός παραχώρησε το δικαίωμα στον σατανά να κάνει κακό στον Ιώβ, ληστές άρπαξαν τα βόδια και τα γαϊδούρια που όργωναν τα κτήματα του Ιώβ, φωτιά έκαψε τα πρόβατά του, Χαλδαίοι άρπαξαν τις καμήλες του, άνεμος γκρέμισε το σπίτι του μεγάλου γιου του, όπου είχαν συγκεντρωθεί όλα του τα παιδιά , που σκοτώθηκαν στα ερείπια, ενώ όλοι του οι υπηρέτες σκοτώθηκαν από τους ληστές και τις θεομηνίες. Ο Ιώβ όμως δεν αμάρτησε και δεν ξεστόμισε καμιά βλασφημία κατά του Θεού. Απλά, με περισσή πίστη είπε: «Γυμνός απ’ την κοιλιά βγήκα της μάνας μου, γυμνός θα γυρίσω πίσω στη μάνα γη. Ο Κύριος όλα τα ‘δωσε, ο Κύριος και τα πήρε πίσω. Ευλογημένο να ‘ναι τ’ όνομά του!» (Ιώβ, α΄, 21)
Η δοκιμασία του Ιώβ έγινε μεγαλύτερη. Η βιβλική ιστορία συνεχίζει: [[ Μια μέρα που τα ουράνια όντα ήρθαν να παρουσιαστούν μπροστά στον Κύριο, ήρθε κι ο σατανάς ανάμεσά τους. Ο Κύριος τον ρώτησε: «από πού έρχεσαι εσύ;» κι εκείνος του απάντησε: «Περιπλανήθηκα πάνω σ’ όλη τη γη και την περιδιάβηκα». Ο Κύριος του είπε: «Πρόσεξες το δούλο μου, τον Ιώβ;. Δεν υπάρχει άλλος σαν αυτόν πάνω στη γη∙ είναι άνθρωπος ακέραιος, ευθύς, με σέβεται κι αποστρέφεται το κακό. Παραμένει σταθερός στην ακεραιότητά του κι άδικα εσύ με παρακίνησες να τον καταστρέψω χωρίς κανένα λόγο». «Δεν έκανες δα κι άσχημη δοσοληψία!» απάντησε ο σατανάς. «Όλα όσα έχει ο άνθρωπος τα δίνει για το πετσί του. Κάνε, λοιπόν, πως αγγίζεις το ίδιο του το σώμα και θα δεις αν δημόσια δεν σε βλαστημήσει». Είπε ι Κύριος στο σατανά: «Ορίστε, σου τον παραδίνω∙ μόνο να μην πειράξεις τη ζωή του». Ο σατανάς έφυγε από τη σύναξη του Θεού κι έκανε να γεμίσει ο Ιώβ πληγές, από την κορυφή ως τα νύχια. Τότε ο Ιώβ πήγε και κάθισε μέσα στις στάχτες και χρησιμοποιούσε ένα κομμάτι κεραμίδι για να ξύνεται. Η γυναίκα του του έλεγε: «Ακόμα επιμένεις στην ευσέβειά σου; Βλαστήμα το Θεό και πέθανε!» Εκείνος όμως της απαντούσε: «Μιλάς σαν ανόητη! Μόνο τα καλά θα δεχόμαστε απ’ το Θεό; Δεν πρέπει να δεχτούμε και τα άσχημα;» ]] (Ιώβ, β΄, 1- 10)
Ο καθένας μας είναι «εικόνα Θεού» ή «ναός Θεού» κατά τον Απ. Παύλο: «ναὸς Θεοῦ ἐστε καὶ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν». Το μέσον του παραδείσου κατά την Γένεση, είναι η καρδιά μας. Εκεί βρίσκεται ο πειρασμός! Και ο πειρασμός μιλάει με το ενοικούν πνεύμα και μας βάζει σε δοκιμασίες για να μας βοηθήσει να υπερβούμε την φθαρτή μας φύση- τις αδυναμίες της σάρκας- για να ενισχύσουμε τη θεία μας φύση. Το ίδιο το πνεύμα μας το επιτρέπει. Οι πειρασμοί, τους οποίους δέχτηκε ο Ιησούς στην έρημο, δεν είχαν μόνο κοσμικό χαρακτήρα. Είχαν και θεολογικό! Ήσαν σύμφωνα με τους θείους νόμους. Τους νόμους, που άλλοι έχουν καταγραφεί στις ιερές γραφές των ανθρώπων, και άλλοι είναι καταγεγραμμένοι στην ίδια τη φύση μας, που μπορεί να φαίνεται φθαρτή, αλλά έχει θεία προέλευση. Είναι καταγεγραμμένοι στο πνεύμα μας! Γι’ αυτό ο Ιησούς απαντάει πάντα με την έκφραση «γέγραπται».
Ας δούμε τους τρεις πειρασμούς με βάση το ευαγγέλιο του Ματθαίου:
«Τότε ὁ Ἰησοῦς ἀνήχθη εἰς τὴν ἔρημον ὑπὸ τοῦ πνεύματος, πειρασθῆναι ὑπὸ τοῦ διαβόλου, καὶ νηστεύσας ἡμέρας τεσσαράκοντα καὶ νύκτας τεσσαράκοντα, ὕστερον ἐπείνασε. Καὶ προσελθὼν αὐτῷ ὁ πειράζων εἶπεν: «Εἰ υἱὸς εἶ τοῦ Θεοῦ, εἰπὲ ἵνα οἱ λίθοι οὗτοι ἄρτοι γένωνται». Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε: «Γέγραπται, οὐκ ἐπ᾿ ἄρτω μόνω ζήσεται ἄνθρωπος, ἀλλ᾿ ἐπὶ παντὶ ρήματι ἐκπορευομένω διὰ στόματος Θεοῦ». Τότε παραλαμβάνει αὐτὸν ὁ διάβολος εἰς τὴν ἁγίαν πόλιν, καὶ ἴστησιν αὐτὸν ἐπὶ τὸ πτερύγιον τοῦ ἱεροῦ, καὶ λέγει αὐτῷ: «Εἰ υἱὸς εἶ τοῦ Θεοῦ, βάλε σεαυτὸν κάτω. Γέγραπται γὰρ ὅτι τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ ἐντελεῖται περὶ σοῦ, καὶ ἐπὶ χειρῶν ἀροῦσι σε, μήποτε προσκόψεις πρὸς λίθον τὸν πόδα σου». Ἔφη αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς: «Πάλιν γέγραπται, οὐκ ἐκπειράσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ». Πάλιν παραλαμβάνει αὐτὸν ὁ διάβολος εἰς ὄρος ὑψηλὸν λίαν, καὶ δείκνυσιν αὐτῷ πάσας τὰς βασιλείας τοῦ κόσμου καὶ τὴν δόξαν αὐτῶν, καὶ λέγει αὐτῷ: «Ταῦτα πάντα σοὶ δώσω, ἐὰν πεσῶν προσκυνήσῃς μοι». Τότε λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς: «Ὕπαγε ὀπίσω μου σατανᾶ. Γέγραπται γάρ, Κύριον τὸν Θεόν σου προσκυνήσεις καὶ αὐτῷ μόνω λατρεύσεις». Τότε ἀφίησιν αὐτὸν ὁ διάβολος, καὶ ἰδοὺ ἄγγελοι προσῆλθον καὶ διηκόνουν αὐτῷ» (Ματθ. δ´, 1-11)
[ Μετάφρ.: Τότε ο Ιησούς φέρθηκε πάνω στην έρημο από το Πνεύμα, για να πειραχτεί από το Διάβολο. Και αφού νήστεψε σαράντα ημέρες και σαράντα νύχτες, ύστερα πείνασε. Τότε προσήλθε ο Πειραχτής και του είπε: «Αν Υιός είσαι του Θεού, πες ώστε οι λίθοι αυτοί να γίνουν άρτοι». Εκείνος αποκρίθηκε και είπε: «Είναι γραμμένο: Με άρτο μόνο δε θα ζήσει ο άνθρωπος, αλλά με κάθε λόγο που βγαίνει από το στόμα του Θεού». Τότε τον παραλαβαίνει ο Διάβολος και τον μεταφέρει στην άγια πόλη και τον έστησε πάνω στο πτερύγιο του ναού και του λέει: «Αν είσαι Υιός του Θεού, ρίξε τον εαυτό σου κάτω. Γιατί είναι γραμμένο: Στους αγγέλους του θα δώσει εντολή για σένα και πάνω στα χέρια τους θα σε σηκώσουν, μην τυχόν σκοντάψεις σε λίθο το πόδι σου». Του είπε ο Ιησούς: «Πάλι είναι γραμμένο: Δε θα πειράξεις τον Κύριο το Θεό σου». Πάλι τον παραλαβαίνει ο Διάβολος σε όρος πολύ ψηλό και του δείχνει όλες τις βασιλείες του κόσμου και τη δόξα τους, και του είπε: «Αυτά όλα θα σου τα δώσω, αν πέσεις και με προσκυνήσεις». Τότε του λέει ο Ιησούς: «Πήγαινε Σατανά. Γιατί είναι γραμμένο: Κύριο το Θεό σου να προσκυνήσεις και αυτόν μόνο να λατρέψεις». Τότε τον αφήνει ο Διάβολος, και ιδού άγγελοι πλησίασαν και τον υπηρετούσαν.]
Ας δούμε και την περιγραφή από τον Απ. Λουκά:
«Ιησούς δὲ πλήρης Πνεύματος ῾Αγίου ὑπέστρεψεν ἀπὸ τοῦ ᾿Ιορδάνου, καὶ ἤγετο ἐν τῷ Πνεύματι εἰς τὴν ἔρημον
ἡμέρας τεσσαράκοντα πειραζόμενος ὑπὸ τοῦ διαβόλου, καὶ οὐκ ἔφαγεν οὐδὲν ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις· καὶ συντελεσθεισῶν αὐτῶν ὕστερον ἐπείνασε. καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ διάβολος· εἰ υἱὸς εἶ τοῦ Θεοῦ, εἰπὲ τῷ λίθῳ τούτῳ ἵνα γένηται ἄρτος. καὶ ἀπεκρίθη ὁ ᾿Ιησοῦς πρὸς αὐτὸν λέγων· γέγραπται ὅτι οὐκ ἐπ᾿ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος, ἀλλ᾿ ἐπὶ παντὶ ρήματι ἐκπορευομένῳ διὰ στόματος Θεοῦ. Καὶ ἀναγαγὼν αὐτὸν ὁ διάβολος εἰς ὄρος ὑψηλὸν ἔδειξεν αὐτῷ πάσας τὰς βασιλείας τῆς οἰκουμένης ἐν στιγμῇ χρόνου, καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ διάβολος· σοὶ δώσω τὴν ἐξουσίαν ταύτην ἅπασαν καὶ τὴν δόξαν αὐτῶν, ὅτι ἐμοὶ παραδέδοται, καὶ ᾧ ἐὰν θέλω δίδωμι αὐτήν. σὺ οὖν ἐὰν προσκυνήσῃς ἐνώπιόν μου, ἔσται σου πᾶσα. καὶ ἀποκριθεὶς αὐτῷ εἶπεν ὁ ᾿Ιησοῦς· ὕπαγε ὀπίσω μου, σατανᾶ· γέγραπται γάρ, Κύριον τὸν Θεόν σου προσκυνήσεις καὶ αὐτῷ μόνῳ λατρεύσεις. Καὶ ἤγαγεν αὐτὸν εἰς ῾Ιεροσόλυμα, καὶ ἔστησεν αὐτὸν ἐπὶ τὸ πτερύγιον τοῦ ἱεροῦ καὶ εἶπεν αὐτῷ· εἰ υἱὸς εἶ τοῦ Θεοῦ, βάλε σεαυτὸν ἐντεῦθεν κάτω· γέγραπται γὰρ ὅτι τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ ἐντελεῖται περὶ σοῦ τοῦ διαφυλάξαι σε, καὶ ὅτι ἐπὶ χειρῶν ἀροῦσί σε, μήποτε προσκόψῃς πρὸς λίθον τὸν πόδα σου. καὶ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς ὅτι εἴρηται, οὐκ ἐκπειράσεις Κύριον τὸν Θεόν σου. Καὶ συντελέσας πάντα πειρασμὸν ὁ διάβολος ἀπέστη ἀπ᾿ αὐτοῦ ἄχρι καιροῦ. (Λουκάς, δ΄, 1- 13)
[ Μετάφρ.: Ο Ιησούς, λοιπόν, επέστρεψε πλήρης Πνεύματος Αγίου από τον Ιορδάνη και φερόταν με το Πνεύμα στην έρημο, και για σαράντα ημέρες πειραζόταν από το Διάβολο. Και εκείνες τις ημέρες δεν έφαγε τίποτε, αλλά πείνασε όταν αυτές συντελέστηκαν. Του είπε τότε ο Διάβολος: «Αν είσαι Υιός του Θεού, πες στο λίθο τούτο να γίνει άρτος». Και ο Ιησούς αποκρίθηκε προς αυτόν: «Είναι γραμμένο: Με άρτο μόνο δε θα ζήσει ο άνθρωπος».
Και αφού τον έφερε πάνω, του έδειξε όλες τις βασιλείες της οικουμένης σε μια στιγμή του χρόνου, και ο Διάβολος του είπε: «Σ’ εσένα θα δώσω όλη αυτήν την εξουσία και τη δόξα τους, γιατί έχει παραδοθεί σ’ εμένα και τη δίνω σ’ όποιον θέλω. Αν λοιπόν εσύ προσκυνήσεις μπροστά μου, θα είναι όλη δική σου». Και τότε αποκρίθηκε ο Ιησούς και του είπε: «Είναι γραμμένο: Κύριο το Θεό σου να προσκυνήσεις και αυτόν μόνο να λατρέψεις». Τον έφερε τότε στην Ιερουσαλήμ και τον έστησε πάνω στο πτερύγιο του ναού και του είπε: «Αν είσαι Υιός του Θεού, ρίξε τον εαυτό σου από εδώ κάτω. γιατί είναι γραμμένο: Στους αγγέλους του θα δώσει εντολή για σένα, να σε διαφυλάξουν, καί: πάνω στα χέρια τους θα σε σηκώσουν, μην τυχόν σκοντάψεις σε λίθο το πόδι σου». Και ο Ιησούς αποκρίθηκε και είπε σ’ αυτόν: «Έχει ειπωθεί: Δε θα πειράξεις Κύριο το Θεό σου». Και αφού τέλειωσε κάθε πειρασμό, ο Διάβολος απομακρύνθηκε από αυτόν μέχρι τον κατάλληλο καιρό. ]
Ο Απ. Λουκάς αναφέρει «ὁ διάβολος ἀπέστη ἀπ᾿ αὐτοῦ ἄχρι καιροῦ». Γιατί ο Πειρασμός άλλες δύο φορές έκανε την εμφάνισή του. Μπορεί να μην εμφανίστηκε με μορφή, εμφανίστηκε, όμως, στη σκέψη. Την μία φορά στον κήπο της Γεθσημανή, όταν ο Ιησούς ζήτησε από τον Πατέρα Του να μην υποστεί τον σταυρικό θάνατο, για τον οποίο είχε έρθει στον υλικό κόσμο. Τρεις φορές το ζήτησε. Βέβαια, στο τέλος της προσευχής Του υπέτασσε τη δική Του θέληση στο θέλημα του Πατρός Του: «καὶ προελθὼν μικρὸν ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον αὐτοῦ προσευχόμενος καὶ λέγων· πάτερ μου, εἰ δυνατόν ἐστι, παρελθέτω ἀπ᾿ ἐμοῦ τὸ ποτήριον τοῦτο· πλὴν οὐχ ὡς ἐγὼ θέλω, ἀλλ᾿ ὡς σύ» (Ματθαίος, κστ΄, 39)
Την έντονη αγωνία Του περιγράφει ο Απ. Λουκάς: «Καὶ γενόμενος ἐν ἀγωνίᾳ ἐκτενέστερον προσηύχετο. Ἐγένετο δὲ ὁ ἱδρὼς αὐτοῦ ὡσεὶ θρόμβοι αἵματος καταβαίνοντες ἐπὶ τὴν γῆν.» (Λουκάς, κβ΄, 44) Ήταν μια ανθρώπινη αδυναμία. Ζήτησε να αποφύγει τη μεγάλη δοκιμασία! Εκεί, κάτω από την ελιά, μέσα στο σκοτάδι: «πάλιν ἐκ δευτέρου ἀπελθὼν προσηύξατο λέγων· πάτερ μου, εἰ οὐ δύναται τοῦτο τὸ ποτήριον παρελθεῖν ἀπ᾿ ἐμοῦ ἐὰν μὴ αὐτὸ πίω, γενηθήτω τὸ θέλημά σου. » (Ματθαίος, κστ΄, 42) . Μόνος, γιατί οι τρεις μαθητές που πήρε για συμπαράσταση νικήθηκαν από τον ύπνο: «πάλιν προσηύξατο ἐκ τρίτου τὸν αὐτὸν λόγον εἰπών·»» (Ματθαίος, κστ΄, 44)
Τη δεύτερη φορά ο πειρασμός τον έκανε να νιώσει εγκαταλελειμμένος πάνω στον σταυρό του μαρτυρίου και με μεγάλη αγωνία να φωνάζει στον Πατέρα Του πιστεύοντας ότι Τον εγκατέλειψε: «περὶ δὲ τὴν ἐνάτην ὥραν ἀνεβόησεν ὁ Ἰησοῦς φωνῇ μεγάλῃ λέγων· ἠλὶ ἠλί, λιμᾶ σαβαχθανί; τοῦτ᾿ ἔστι, Θεέ μου Θεέ μου, ἱνατί με ἐγκατέλιπειπες;» (Ματθαίος, κζ΄, 46) Αυτή η φωνή αγωνίας ώθησε τον Ν. Καζαντζάκη να γράψει το βιβλίο του “Ο Τελευταίος Πειρασμός”.
Αν ο Πειρασμός ήταν αντίμαχος στο σχέδιο του Θεού, ο Θεός θα τον είχε καταστρέψει. Αλλά ο ηλεκτρολόγος ποτέ δεν καταστρέφει τον αρνητικό πόλο της μπαταρίας. Τον χρησιμοποιεί για να έχει την αναγκαία τάση, ώστε στο κύκλωμά του να περάσει ηλεκτρικό ρεύμα. Έτσι και ο Πειρασμός δημιουργεί την αναγκαία τάση στην ψυχή για να παράγει πνευματικό έργο και να φτάσει στη θέωση. Ακόμη κι αν οδηγήσει τον άνθρωπο σε κατάπτωση- τον οδηγήσει στην αμαρτία, κατά την εκκλησία- τον βοηθάει να πάρει φόρα για να ξεπεράσει τον χωρίς ενδιαφέροντα εαυτό του, που είχε τελματώσει. Όσο πιο χαμηλά ξεπέσει ο άνθρωπος, τόση μεγαλύτερη φόρα θα πάρει για να φτάσει ψηλά, μας λέει ο Ν. Καζαντζάκης. Ο αμαρτωλός Ζακχαίος, ο αμαρτωλός Τελώνης, η μοιχαλίδα, η Σαμαρείτιδα με τους πολλούς άνδρες, αναγνώρισαν τον ξεπεσμό τους κι αφού μετάνιωσαν για τη ζωή τους έκαναν τη μεγάλη στροφή της αλλαγής. Κάτι που δεν μπόρεσαν να κάνουν οι ιερείς, οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι. Ο Πειρασμός βάζει πολλές παγίδες. Παγίδες που μας κάνουν να χάσουμε τον πραγματικό στόχο της ψυχής μας. Μα αυτές είναι το ακόνι, που θα την ακονίσει, το καμίνι που θα την μαλακώσει για να φύγει η σκουριά της. Και υπάρχουν χιλιάδες παγίδες, όπως θα δούμε στο παρακάτω κείμενο, το οποίο περιγράφει μια φανταστική συνέλευση δαιμόνων:
[[ Κάποτε ο διάβολος κάλεσε μια παγκόσμια συνέλευση δαιμόνων. Στην εναρκτήρια ομιλία του, ανάμεσα στα άλλα, είπε:
«Δεν μπορούμε να εμποδίσουμε τους Χριστιανούς να πηγαίνουν στην εκκλησία. Δεν μπορούμε να τους εμποδίσουμε να διαβάζουν την Αγία Γραφή και να γνωρίζουν την αλήθεια. Δεν μπορούμε ούτε ακόμα και να τους εμποδίσουμε να έχουν μια ζωντανή στενή σχέση με τον Σωτήρα τους. Άπαξ και αποκτήσουν αυτήν τη σύνδεση με τον Ιησού, εμείς χάνουμε κάθε δύναμη πάνω τους. Έτσι, το μόνο που μας μένει είναι να τους κλέψουμε το χρόνο τους. Ας πηγαίνουν στην εκκλησία, δεν πειράζει, ας έχουν εκεί τις συνεστιάσεις τους κι όλα τα υπόλοιπα. Ας έχουν έργο και δράση. Μόνο να μην έχουν χρόνο να αναπτύξουν αυτή τη ζωντανή σχέση με τον Ιησού. Να τι θέλω από σας. Αποσπάστε τους την προσοχή από τον Σωτήρα τους και εμποδίστε τους από το να έχουν θερμή και στενή σχέση μαζί Του όλη μέρα. Ας τους παρασύρουμε σε μια χαλαρή σχέση με τον Ιησού, τυπική σχέση, χωρίς γνήσια πίστη και αγάπη γι’ Αυτόν.»
«Πώς θα το κάνουμε αυτό;» ρώτησαν τότε οι δαίμονες.
«Βάλτε τους να ασχολούνται με τα δευτερεύοντα θέματα και βρείτε τρόπους αμέτρητους να κρατάτε απασχολημένο το μυαλό τους», απάντησε. «Βάλτε μέσα τους τον πειρασμό να ξοδεύουν, να ξοδεύουν, να ξοδεύουν και να δανείζονται χρεώνοντας τις κάρτες τους.
Πείστε τις γυναίκες τους να πάνε να δουλεύουν πολλές ώρες εκτός σπιτιού και τους άνδρες να δουλεύουν 6-7 μέρες την εβδομάδα, 10-12 ώρες την ημέρα, έτσι ώστε να μπορούν να ανταπεξέλθουν στις
ανάγκες του τρόπου ζωής τους.
Εμποδίστε τους να ξοδεύουν χρόνο με τα παιδιά τους. Έτσι, καθώς θα διασπάται η οικογένειά τους, σύντομα το σπίτι δεν θα αποτελεί πια για αυτούς καταφύγιο από την πίεση της δουλειάς τους.
Κρατάτε πάντα το μυαλό τόσο γεμάτο με ερεθίσματα ώστε να είναι αδύνατο να ακούσουν τη σιγανή και απαλή φωνή του Θεού.
Βάλτε τους να παίζουν το ραδιόφωνο και το κασετόφωνο όποτε οδηγούν.
Φροντίστε να έχουν συνεχώς ανοιχτά στο σπίτι τους τα CD, το βίντεο, την τηλεόραση και τους υπολογιστές.
Βάλτε σε κάθε κατάστημα κι εστιατόριο που μπαίνουν μουσική που να παίζει ασταμάτητα. Αυτό θα συννεφιάζει το μυαλό τους και θα αδυνατίζει την κοινωνία τους με τον Χριστό μέσω της προσευχής.
Γεμίστε τα τραπέζια τους με περιοδικά και εφημερίδες. Κάντε τους υπερκαταναλωτικά όντα, να αγοράζουν, να ξοδεύουν χωρίς να έχουν τίποτα από αυτά πραγματική ανάγκη. Να ασχολούνται, να ταλαιπωρούνται και να απομακρύνονται από τον Ιησού Χριστό.
Σφυροκοπάτε τα μυαλά τους ακατάπαυστα με ειδήσεις όλο το 24ωρο.
Γεμίστε τους δρόμους με διαφημιστικές αφίσες, ώστε να μην τους αφήνετε στιγμή σε ησυχία όσο οδηγούν ή περπατούν.
Πλημμυρίστε τα γραμματοκιβώτιά τους με άχρηστα διαφημιστικά, καταλόγους ρούχων, τυχερών παιχνιδιών και κάθε τι που προάγει ψεύτικες ελπίδες ευημερίας.
Βάλτε κοκαλιάρικα μοντέλα στα εξώφυλλα των περιοδικών και στην τηλεόραση ώστε οι άνδρες να θεωρούν αυτά ως πρότυπα ομορφιάς και να μην ικανοποιούνται με την εμφάνιση της γυναίκας τους.
Δώστε κούραση στις συζύγους ώστε τα βράδια να μην είναι σε θέση να χαρούν σαν ζευγάρια με τους άνδρες τους. Δώστε τους πονοκεφάλους ώστε οι άνδρες να έχουν παράπονα, πικρίες και να αρχίσουν να ψάχνουν αλλού για ευχαρίστηση. Αυτό θα διαλύσει γρήγορα τις οικογένειες.
Διαφημίστε τον Αϊ Βασίλη ώστε να κλέψετε την προσοχή των παιδιών από το αληθινό νόημα των Χριστουγέννων.
Το Πάσχα διαδώστε τα κουνελάκια και τα κόκκινα αυγά στη θέση του μηνύματος της Ανάστασης και της νίκης της αμαρτίας.
Ακόμα και στη διασκέδασή τους φέρτε τους στα άκρα. Όταν γυρίζουν από διακοπές να είναι πτώμα στην κούραση και να έχουν μετανιώσει για τις επιλογές τους.
Μην τους αφήνετε να βγαίνουν στη φύση και να παρατηρούν ό,τι ο Θεός έφτιαξε.
Αντί για αυτό, στέλνετέ τους σε λούνα Παρκ, γήπεδα, κινηματογράφους, παιδότοπους και κονσέρτα.
Κρατάτε τους πάντα υπεραπασχολημένους. Να μη σκέφτονται, να μην αναζητούν, να μη προβληματίζονται.
Και όταν συναντώνται για πνευματική συντροφιά με άλλους πιστούς, κάντε ώστε να φεύγουν από κει με διαταραγμένη συνείδηση.
Δώστε τους να ασχολούνται με τόσους πολλούς «καλούς» στόχους, που να μην έχουν χρόνο ούτε ανάγκη να ζητήσουν τη δύναμη του Ιησού στη ζωή τους.
Σύντομα θα δουλεύουν ασταμάτητα για αυτόν το καλό σκοπό, που όμως ο Θεός δεν τους ανέθεσε, θυσιάζοντας την υγεία τους και την οικογένειά τους σ’ αυτόν με μεγάλη πιθανότητα να τα χάσουν και τα δύο.
Θα δουλέψει σίγουρα το σχέδιο αυτό».
Οι δαίμονες έτρεξαν γρήγορα να βάλουν σε εφαρμογή όλα αυτά, ώστε οι Χριστιανοί να μην έχουν χρόνο για τον Σωτήρα τους. ]]
Αν και ο μέσος και μη θρησκευόμενος άνθρωπος θα βρει κάποιες υπερβολές, το παραπάνω κείμενο λέει αλήθειες. Γιατί αναφέρει το πώς γίναμε κακοί οικογενειάρχες, ασυνεπείς γονείς, ιδιοτελείς πολίτες, ασυνείδητοι εργαζόμενοι και μέτοχοι της φύσης, και πώς καλλιεργήσαμε λανθασμένα ενδιαφέροντα. Είναι αυτά που μας έφεραν στη δεινή κατάσταση, όπου βρίσκεται η χώρας μας, η οποία ουσιαστικά αντιμετωπίζει κρίση αξιών! Μέσα από αυτό το καμίνι, στο οποίο βρίσκεται η πατρίδα μας, μπορεί να φύγει η εθνική και η προσωπική μας σκουριά, για να λάμψει- αν το θελήσουμε πραγματικά- το ευγενές μέταλλο του ελληνισμού.
Ο Αββάς Κασσιανός μας λέει:
[[ Πρέπει νά πιστεύουμε ἀκράδαντα ὅτι κανείς δέν πειράζεται ἀπό τούς δαίμονες χωρίς τήν παραχώρηση τοῦ Θεοῦ καί, ἐπιπλέον, ὅτι καθετί, τό ὁποῖο πρός στιγμήν μᾶς φαίνεται θλιβερό ἤ δυσάρεστο, μάς ἔχει σταλεῖ ἀπό ἕναν στοργικό Πατέρα, ἀπό ἕναν σπλαχνικό Γιατρό. Κι αὐτό, ἀποκλειστικά καί μόνο γιά τήν ὠφέλεια μας. Ἔτσι, οἱ πειρασμοί συμβαίνουν στούς ἀνθρώπους:
α) γιά νά δοκιμαστοῦν, ὥστε νά λάμψει ἡ ἀρετή τους, ὅπως συνέβη μέ τούς πειρασμούς τοῦ Ἀβραάμ, τοῦ Ἰώβ καί πολλῶν ἄλλων δικαίων•
β) γιά νά καθαριστοῦν ἀπό ὅλα τά στίγματα τῶν ἁμαρτιῶν τους ἤ, ὅπως λέει ὁ προφήτης Ἡσαΐας, ἀπό ὅλες τίς σκουριές πού ὁ Θεός βλέπει ὅτι ὑπάρχουν μέσα στό βάθος τῆς ψυχῆς τῶν παιδιῶν του ὥστε τήν ἡμέρα τῆς Κρίσεως νά ἐμφανιστοῦν μπροστά Του σάν καθαρό χρυσάφι: «καὶ ἐπάξω τὴν χεῖρά μου ἐπὶ σὲ καὶ πυρώσω σε εἰς καθαρόν» (Ησαΐας, α΄, 25)
γ) γιά νά τιμωρηθοῦν παιδαγωγικά ἐξαιτίας τῶν ἁμαρτιῶν τους, ὅπως διαβάζουμε στούς Ψαλμούς: «πολλαὶ αἱ μάστιγες τοῦ ἁμαρτωλοῦ, τὸν δὲ ἐλπίζοντα ἐπὶ Κύριον ἔλεος κυκλώσει» (Ψαλμοί, λα΄, 10).]]
Έτσι, την καθεμιά δοκιμασία πρέπει να τη δεχόμαστε με υπομονή και καρτερία, κάνοντας προσπάθεια να μη βαρυγκομούμε. Γιατί την προξένησε ο εντός μας Θεός σε συνεργασία με τον Πειρασμό που εδρεύει στην καρδιά μας. Ο Απ. Πέτρος μας συμβουλεύει να μην παραξενευόμαστε: «Ἀγαπητοί, μὴ ξενίζεσθε τῇ ἐν ὑμῖν πυρώσει πρὸς πειρασμὸν ὑμῖν γινομένῃ, ὡς ξένου ὑμῖν συμβαίνοντος (Α΄ επιστ. Πέτρου, δ΄,12) [Μετάφρ.: Αγαπητοί, μην παραξενεύεστε για την πύρινη δοκιμασία που γίνεται μέσα σας, για να δοκιμαστείτε, σαν να σας συμβαίνει κάτι παράξενο. ]
Ο Γέροντας Αρσένιος Σπηλαιώτης μας καθησυχάζει: «Ούτε τρίχα δεν θα μας πειράξει (ο σατανάς) αν δεν έχει την άδειαν από πάνω. Ο Θεός τον αφήνει για να σε γυμνάσει»!
…. Και στον πειρασμό που περιγράφει ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός στους “Ελεύθερους Πολιορκημένους”, στο σχεδίασμα με τίτλο “Ο Πειρασμός”:
«Έστησ’ ο Έρωτας χορό με τον ξανθόν Απρίλη,
Κι η φύσις ηύρε την καλή και τη γλυκιά της ώρα,
Και μες στη σκιά που φούντωσε και κλει δροσιές και μόσχους
Ανάκουστος κιλαϊδισμός και λιποθυμισμένος.
Νερά καθάρια και γλυκά, νερά χαριτωμένα,
Χύνονται μες στην άβυσσο τη μόσχοβολισμένη,
Και παίρνουνε το μόσχο της, κι αφήνουν τη δροσιά τους,
Κι ούλα στον ήλιο δείχνοντας τα πλούτια της πηγής τους,
Τρέχουν εδώ, τρέχουν εκεί, και κάνουν σαν αηδόνια.
Έξ’ αναβρύζει κι η ζωή σ’ γη, σ’ ουρανό, σε κύμα.
Αλλά στης λίμνης το νερό, π’ ακίνητο ‘ναι κι άσπρο,
Aκίνητ’ όπου κι αν ιδείς, και κάτασπρ’ ως τον πάτο,
Mε μικρόν ίσκιον άγνωρον έπαιξ’ η πεταλούδα,
Που ‘χ’ ευωδίσει τς ύπνους της μέσα στον άγριο κρίνο.
Αλαφροΐσκιωτε καλέ, για πες απόψε τι ‘δες•
Νύχτα γιομάτη θαύματα, νύχτα σπαρμένη μάγια!
Χωρίς ποσώς γης, ουρανός και θάλασσα να πνένε,
Ουδ’ όσο κάν’ η μέλισσα κοντά στο λουλουδάκι,
Γύρου σε κάτι ατάραχο π’ ασπρίζει μες στη λίμνη,
Μονάχο ανακατώθηκε το στρογγυλό φεγγάρι,
Κι όμορφη βγαίνει κορασιά ντυμένη με το φως του.»
δεν εναντιωνόμαστε… Αντίθετα τον καλοδεχόμαστε. Γιατί ο Έρωτας ήταν θεός και δημιουργική δύναμη για τους αρχαίους Έλληνες. Ο έρωτας έχει τη δύναμη να σε εξυψώσει και να σε φέρει στον Παράδεισο… Όχι μόνο τον επίγειο, αλλά και τον ουράνιο. Ο Θείος Έρωτας σε επαναφέρει στο Θεό…

Δεν υπάρχουν σχόλια: